Δεν το ανέβασα προεκλογικά για να μην πει κανένας ότι "εκβιάζω"τους φίλους μου τους αντιποτάμιους.
του Λεωνίδα Καστανά
Βάλτε λίγο ΠΟΤΑΜΙ στη ζωής σας.Για σας το λέω σύντροφοι και φίλοι και αδελφοί της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Εντάξει, δεν είναι το κόμμα που θα θέλαμε, με τις επεξεργασμένες θέσεις, τις μαζικές διαδικασίες, τις τάσεις (και τα παραμάγαζα). Και το onemanshowτου Σταύρου το ξέρω ότι σας ενοχλεί. Αλλά βλέπετε αυτός έκανε το βήμα μπρος ενώ εμείς κάναμε μόνο βήματα πίσω. Και τις μαζώξεις με τις ερωτοαπαντήσεις δεν τις έχετε συνηθίσει. Κάπου δεν σας κάθονται. TeaPartyκι έτσι. Αλλά αν ερχόσασταν σε κάποια από αυτές θα βλέπατε έναν άλλο κόσμο, χωρίς γκρίζα ή ξεσκέπαστα κεφάλια, χωρίς τη σπουδή του μπαρουτοκαπνισμένου αριστερού, αλλά και χωρίς τη ξύλινη γλώσσα του τέως πασοκικού στελέχους. Έναν άλλο, συχνά όμορφο κόσμο, καλαίσθητο, χαμογελαστό, που είδε λίγο φως και μπήκε. Χωρίς ίσως και να ξέρει που μπήκε και τι θα κάνει. Αλλά έκανε την κίνηση με ενθουσιασμό και αθωότητα.
Δεν θελήσατε να συνταχθείτε με την ΕΛΙΑ και καλά κάνατε. Δύναμη σταθερότητας, αλλά και δύναμη από τα παλιά. Κρατικοδίαιτοι μηχανισμοί έτοιμοι να καταπνίξουν κάθε διαφορετικό και να αναπαράγουν το προηγούμενο, αυτό που κατέρρευσε αλλά ζει και βασιλεύει τόσο μέσα στις καρδιές τους όσο και στις καταθέσεις τους. Με νέους φίλους ιδιαίτερα αξιόλογους, αλλά κομπάρσους μπροστά στο βαθύ διευθυντήριο. Κάποιοι φύγατε από του Φώτη απηυδισμένοι, χολωμένοι και ίσως ακόμα αναρωτιέστε πως χάσαμε τρία χρόνια προσπαθώντας να μεταφράσουμε τα γιαμαμότο. Πως πιαστήκαμε κώτσοι, πως δεχτήκαμε το 4-2-1, πως μας φόρεσαν την ταμπέλα του δεξιού, άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει με τον ιδρώτα τους δύο δεκάρες. Άνθρωποι που είναι τόσο βαθιά Συριζαίοι (της χειρότερης ποιότητας) αλλά δεν το ξέρουν. Πως πιστέψαμε ότι το μαγαζί αυτό είχε ανθρώπους που μπορούσαν να υπερβούν την ιστορία τους, να πάρουν την ευθύνη και να κάνουν το μεγάλο βήμα. Που έκανε ένας άσχετος, ο Σταύρος. Να μην το ξεχνάμε.
Φίλοι, πιστοί στην ιδέα της καθολικής μεταρρύθμισης,στο όνειρο του αριστερού φιλελευθερισμού, φίλοι της ιδέας μιας άλλης ορθολογικής και ευρωπαϊκής Ελλάδας στέκεστε τώρα μετέωροι στο χώρο. Διστάζετε να ιππεύσετε τη συγκυρία, ελπίζοντας στην επόμενη μέρα. Τι κάνετε; Υπομονή, όπως είπε ένα καλός μου φίλος. Η αυριανή μέρα δεν θα είναι και πολύ διαφορετική αν δεν έχει την ακίδα που θα αναγκάσει τον κόσμο μας να φωνάξει «ως εδώ πολιτικάντηδες της πλάκας» ας κάνουμε πολιτική χωρίς εσάς. Δεν σας βαρεθήκαμε εμείς. Σας βαρέθηκε ο εαυτός σας. Πάρτε σύνταξη, αντέτε στο εξοχικό σας, γράψτε βιβλία αλλά μη μας τα σκοτίζετε. Η αλήθεια είναι ότι πίστεψα και εγώ στο μετασχηματισμό του παλιού, στη θεωρία της μη παρθενογέννεσης, στο όλοι μαζί ξανά μανά οι ίδιοι, που όμως κατάλαβαν και θέλουν να το πάρουν αλλιώς για να μη βρουν. Φίλοι μου ούτε εμείς καταλάβαμε πολλά. Και μεις παλιό είμαστε, παμπάλαιο και ας μην είμαστε πολιτικοί και ας μην βάλαμε το δάχτυλο στο μέλι.
Σ αυτήν τη συγκυρία απαιτείται να βάλουμε όλοι εμείς λίγο ΠΟΤΑΜΙστη ζωή μας αλλά και στη ζωή του τόπου. Να εγκαταστήσουμε μια καινούργια και υπό διαμόρφωση πολιτική δύναμη, με στοιχεία πατριωτισμού, κοσμοπολιτισμού, φιλελευθερισμού, ορθής λογικής και συνεννόησης. Εντάξει και ελαφριού ανώδυνου λαϊκισμού. Αντίπαλο δέος στον αριστερό και ακροδεξιό εθνολαϊκισμό. Σφήνα στην τρίτη θέση που εποφθαλμιά το όνειδος της Χρυσαυγής. Μια δύναμη σταθερότητας που κονταίνει το ΣΥΡΙΖΑ και ενοχλεί τη ΝΔ. Που ανακατεύει το σύστημα, αλλά προς το παρόν δεν ποδηγετείτε, δεν ελέγχεται. Με τα καλά και τα κακά του. Δεν θα λύσει το ΠΟΤΑΜΙ το πρόβλημα της χώρας. Οι πολιτικοί θα το λύσουν και οι επαϊοντες, αν τα καταφέρουν ποτέ. Το ΠΟΤΑΜΙ απλά φέρνει κανονικούς ανθρώπους στο προσκήνιο και κάποιοι από αυτούς έχουν ιδέες και ικανότητες να τις πραγματοποιήσουν. Αν μετρήσουμε τους καραγκιόζηδες που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια θα βάλουμε τα κλάματα. Αν αναλογιστούμε τα σοβιετικά ή πασοκοτραφή ζόμπυ που ετοιμάζονται θα το βάλουμε στα πόδια. Ας δώσουμε ευκαιρία και στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Δηλαδή σε μας.